Niet zo maar een nationaliteit

Toen ik op school (HAVO) zat, zei een lerares tegen ons, haar leerlingen, "Als we Indonesische nationaliteit hebben, is het zeker niet zo maar. God heeft het bepaald en Hij heeft ook een plan in ons voor onze land."
Wat ze zei was geplant in mijn hart en gedachten, heel diep! Ik herinner altijd wat ze zei. Dat is de reden waarom ik nog steeds mijn Indonesische nationaliteit vast houd. Eigenlijk, na vijf jaar verblijf in Nederland, kan ik een Nederlandse nationaliteit aanvragen. Maar ik heb geen vrede in mijn hart.
Sommige mensen hebben juist twee nationaliteiten. Dat mag niet van Indonesische regering, maar de mensen doen toch wel. Jammer...

Gisteren chatte ik met een kennis in Nederland. Ze is getrouwd met een Nederlandse man. Nu zit ze te denken om haar nationaliteit te veranderen maar aan de andere kant houdt ze nog veel van Indonesie. Als het kan, wil ze ook in Indonesie wonen. Zoveel heimwee heeft ze.
Ik zei tegen haar precies wat mijn lerares ook zei. Waarom moeten we onze nationaliteit veranderen? Hebben we ooit gevraagd aan God hoe belangrijk is onze oorspronkelijke nationaliteit? Wat we zoeken alleen maar welvaart, toch?
We willen een nationaliteit van een rijk land zodat we in de toekomst goed leven kunnen hebben. Dat is de enige wat we in onze gedachten hebben.

Gisteravond, luisterde in naar een preek (op casettebandje) van een predieker. Hij vertelde over Mozes. Mozes was een Israeliet. Toen hij geboren was, was er een wet van de Farao (Egypte) dat alle jongens (baby) van Israel dood moesten. De moeder van Mozes wilde het zeker niet.
Ze plaatste Mozes in een maand en de maand liet ze in een grote rivier (Nil) drijven. De dochter van Farao heeft de maand met een baby Mozes gevonden. Ze zorgt Mozes in haar paleis. In andere woorden, Mozes leefde net als de Egyptenaren. Hij leefde in de paleis van Farao!

Ondanks Mozes tussen de Egyptenaren was gegroeid maar hij voelde dat hij niet van hen is. Toen hij zag dat een soldaat van Farao een Israeliet slagde, werd hij heel boos! Het was het begin van zijn roeping. God had Mozes gekozen om Israel te leiden naar het belofte land. Hij leefde met Egyptenaren, hij kreeg eten van Egytenaren, hij werd ook verzorgd door Egyptenaren, maar zijn hart weet dat hij een Israeliet.

Mozes heeft al de rijkdom in de paleis verlaten. Hij vocht voor zijn volk, hij bracht het volk naar een belofte land. Hij bleef een Israeliet.
De preek gaf mij weer een bevestiging dat ik goed heb gedaan. Ik weet, iedereen weet dat Indonesie is een arm land. Maar in Indonesie wordt God hoog geeerd. Ondanks dat we tussen heel hoop Moslems wonen, maar we hebben een grote verlangen om God te prijzen.
Jong en oud, rijk en arm, samen komen om te bidden voor dit land want we weten dat God een grote plan heeft voor dit groot land waar Hij Zijn trouwe kinderen nog kan vinden.