Theorieexamen Rijbewijs B

Vraag 1 van 1:



U gaat hier parkeren. Mag dat?


Einde examen.
---------------------------------------------------------------

Je ziet dit elke dag in Jakarta.
Door de veiligheid redenen, mag er geen auto staan op het parkeerterrein van alle ambassade's in Jakarta behalve de auto's van de ambassadeurs.
Dus alle auto's moeten buiten parkeren terwijl dat er duidelijk staat dat je daar niet mag stoppen en parkeren.

Taman Anggrek Mall

Taman Anggrek Mall betekent Orchidee Park Plaza.
Dit groot winkelcentrum in Jakarta heeft zeker zes etages.
Dit winkelcentrum is het eerste winkelcentrum dat ijsbaan heeft. Dus je kunt daarbinnen ijsschaatsen.
Daarnast heeft dit gebouw ook een grote parkeergarage (10 etages).

Vroeger, zeker 10 jaar geleden of meer voordat dit winkelcentrum bestaat, waren er veel orchidee verkopers in deze wijk. Daarom heet het winkelcentrum Orchidee Park. De eigenaar van dit winkelcentrum is de ex Indonesische president Soeharto.

Boven dit winkelcentrum zijn er 6 appartement gebouwen (je ziet het net als 6 toren).
Elk gebouw heeft ongeveer 25-30 etages. Ik weet het aantal etages niet zeker.
Ik ben nog nooit in de appartement geweest.
Als je in Jakarta bent, dan moet je naar dit winkelcentrum gaan.

Klik de volgende foto voor een grotere foto.

Koninginnedag viering in Jakarta

Wat heb je gedaan afgelopen Koninginnedag?
In Jakarta hadden we op die dag een feest.
Het feest is geörganiseerd in een oud gebouw dat veel Nederlandse geschiedenis heeft.
Het gebouw heet "Gedung Arsip Nasional" in Jalan Gadjah Mada (Gadjah Mada straat), Jakarta.
Dat was een tuinfeest en gellukig dat het mooi weer was.

Daar kwamen alle medewerkers van de Nederlandse ambassade, het Erasmus Taalcentrum en nog veel andere gasten als vertegenwoordiger van verschillende landen die in Jakarta wonen. Er kwamen ook veel Nederlanders (gewone burgers) die in Jakarta werken of wonen. Het was erg druk!!

Het eten viel tegen ;-) Heel weinig Nederlands eten.
Er waren haring, poffertjes, bitterballen, worst, kebab en bier natuurlijk. De rest is het Indonesisch eten zoals Nasi Goreng (Nasi), Saté, en verschillende koekjes.
Alle vrouwe gasten kregen een oranje tulp.
Hieronder zijn de foto's. Veel kijkplezier!!

The Pacifier

Heb je deze film al gezien?
Gisteren ben ik naar een bios gegaan samen met een vriend van mij.
Ik vind dat The Pacifier een hele leuke film.
Ik weet niet of in Nederland deze film ooit in the Top 5 is geweest of niet.
Gisteren zijn alle tickets voor deze film uitverkocht!!
Ik moest in de eerste rij zitten, tjonge jonge....maar het viel ook mee. Ik bedoel het was niet zo een ramp dat ik in de eerste rij zat.

The Pacifier is een comedy film. Het gaat over een SEALS soldaat, Shane die een gijzelaar moest bevrijden van de Siberiaanse terrorist. Hij deed alles om de gijzelaar te bevrijden maar het is mislukt!! The gijzelaar is dood. Maar het grootste probleem is dat de gijzelaar een belangrijk chip gemaakt had en de chip is nog niet gevonden, waar is the chip?

Shane moet de chip vinden daarnaast moet hij ook al de 5 kinderen van de gijzelaar oppassen!!
De moeder van de kinderen moest een paar dagen naar buitenland om een belangrijke kluis van haar man te openen. Voor Shane is het oppassen een hele moeilijke klus. Het was een chaos in dat huis. Wat doet Shane om de problemen op te lossen? Dat moet je zelf zien in de film.

Over een paar dagen of weken zijn er nog veel meer mooie films in de bios draaien, onder andere: Kingdom of Heaven, Wedding Date, Anne van Jogja, Racing Stripes en Hostage.
Als ik naar belbios.nl kijk, zijn al deze films (behalve Anne van Jogja) al gespeeld in Nederland.
Andere films die op dit moment ook in de bioscoop draaien zijn: "Elvis has left the building", "The Ring (2)", "Miss Congeniality (2)", "White Nose", en nog een paar Indonesische films.
"Robot" en "Hitch" zijn al geweest in Jakarta terwijl in Nederland staan ze nog in Top 5 van Belbios.nl.

O ja de entree voor de film in Jakarta is heel goedkoop vooral als je op maandag gaat. Dat kost maar 1,50 Euro per persoon. Andere dagen kost het 2,50 Euro. Dat is de gemmiddelde prijs. Het duurste is 4 Euro.

The Pacifier: http://disney.go.com/disneypictures/pacifier/
The Kingdom of Heaven: http://www.kingdomofheavenmovie.com/
The Wedding Date: http://www.theweddingdate.net/
Racing Stripes: http://racingstripesmovie.warnerbros.com/home.html
Hostage: http://www.miramax.com/hostage/

Kaki lima

Letterlijk "kaki lima" betekent "vijf poten".
Wat is dat?
"Kaki lima" is een verkoper die op een trottoir iets gaat verkopen.
Het maakt niet uit wat hij verkoopt, kleding, eten, horloges, boeken, etc.

Ze hebben geen verguning nodig om iets te verkopen, maar ze moeten weg als de politie zegt dat ze daar niet mogen staan.
Dat gebeurt regelmatig dat de politie onverwacht komt en de verkopers moeten allemaal weg.
Af en toe worden al die spullen van de verkopers meegenomen door de politie. De verkopers moeten betalen om de spullen terug te krijgen. Voor dit, is er nog geen vaste wet die bepaalt hoeveel de verkopers hun spullen moeten betalen. Dus de politie kan zomaar een bedrag noemen.

Ik koop mijn lunch altijd bij de "kaki lima". Achter een mooi en groot hotel (dat tegenover de ambassade ligt) was de grootste lokatie waar de verkopers hun spullen verkopen. Het was daar altijd druk, vooral in de lunchtijd. Ik ben daar 1 keer geweest om mijn lunch te kopen, later doet iemand altijd voor mij. Een paar dagen geleden heb ik gehoord dat de politie daar geweest is en totdat ik dit bericht schrijf is er nog geen enkel verkopers staan.
Waar zijn ze nu? Ik weet het ook niet...

Dus ik moet nu ergens anders mijn lunch kopen. Dat vind ik lastig want ik heb nu niet zoveel keuze's. Er is geen grote plaats meer waar de verkopers samen kunnen staan. Ik vind de verkopers ook zielig. Ze hebben geen geld daarom gaan ze zo op straat dingen verkopen. Als ze geld hebben dan willen ze ook in een grote mall (winkelcentrum) een winkel openen.
Nu heb ik minder keuze's als ik moet eten en de verkopers moeten ergens anders verkopen of tijdelijk 'vakantie' nemen. Akh ja... "Dit is Jakarta man!!" zo zeggen veel mensen. Jakarta is een grote en drukke stad ('metropolitan') waar je hard moet werken en strijden als je wilt overleven.

Hieronder heb ik een foto van een kleine groep "kaki lima"
Als je op de foto klikt dan krijg je een grote versie van deze foto.

Oude vrienden

Een week geleden heb ik mijn oude vrienden gezien.
We hebben samen geluncht in een restaurant dat heet "Platinum"
Na het eten hebben we een paar foto's gemaakt.
De foto's kun je hieronder zien.

Ze zijn allemaal mijn vrienden van de middelbare school.
Mijn middelbare school tijd was dus bijna 6 jaar geleden.
Binnen 6 jaar zijn er echt veel dingen gebeurd.
Al mijn vrienden die op de foto staan, zijn niet meer studenten.
Ze werken al ongeveer 1,5 - 2 jaar.
Al die meisjes zijn onderwijzeressen op verschillende middelbare scholen in Jakarta, ongelofelijk!
De jongens zijn afgestudeerd als electro technicus en chemistry technicus (sorry, ik weet niet hoe ik dit moet schrijven in het Nederlands).

En nog een beetje informatie, ze hebben allemaal een vriend of vriendin.
Ik ben de enige die nog geen vriend heb....aarrrggghhh!!!! *cry*

Wil je mijn werkplek zien?

Het is echt lang geleden dat ik het laatste bericht heb geschreven.
Maar ik ben er nu weer...

Op dit moment ben ik nog steeds in Indonesië voor mijn afstudeerproject.
De tijd gaat erg snel. Ik ben nu al 6 weken in Jakarta en heb 5 weken gewerkt.
Voor diegene die nog niet weet...ik werk nu op het Erasmus Taalcentrum in Jakarta.
Het Erasmus Taalcentrum is het grootste Nederlandse taalschool in Jakarta.
Het gebouw ligt naast de Nederlandse ambassade in Jakarta, Indonesië.

Voor mijn afstudeerproject moet ik de website van het Erasmus Taalcentrum verbeteren en uitbreiden.
Het adres van de website is www.erastaal.or.id
Ik wil graag laten zien hoever ik gekomen ben met de nieuwe website, maar ik denk...ik hou nu even voor mijzelf. Het wordt straks niet meer spannend als je al weet hoe de nieuwe website er uit zal zien, toch?

Nou ik post nu een paar foto's van mijn werkplek....
Tot volgende keer!!

Ik woon nu in een kamer...

Mijn plan was om bij mijn oom te wonen.
Voordat ik met mijn werk begon, deed ik eerst een proefje met het openbaar vervoer van mijn oom naar mijn werk.
Het is bijna niet te geloven. De reis duurde 2 uur, langer dan de reis tussen Breda en Utrecht, terwijl dat de afstand nog niet eens 50 km is.
Toen nam ik direct een beslissing dat ik een kamer dicht bij mijn werk moet zoeken.

Ik moet 170 Euro per maand betalen voor de kamer. Het is goedkoop als je vergelijkt met de kamers in Nederland. Maar het is heel erg duur als je in Jakarta woont.
Wil je mijn kamer zien? Ik heb de volgende foto's voor jou gemaakt....

Een lange reis naar Jakarta

Op dit moment ben ik al 3 weken in Jakarta.
Hier komt mijn eerste verhaal, over een lange reis van Nederland naar Jakarta.

Ik was om half vijf vertrokken van mijn huis in Breda.
Mijn vliegtuig zou om 7 uur vertrekken vanuit Brussel.
Na 2 uur vliegen kwam ik in Wenen aan. Daar moest ik 2,5 uur wachten om het vliegtuig naar Kuala Lumpur te halen.
De reis van Wenen naar Kuala Lumpur duurde 14 uur. Alles ging goed totdat ik in Kuala Lumpur aangekomen was.
Daar moest ik weer 2,5 uur wachten om het vliegtuig naar Jakarta te halen.

Ik zat toen al in het vliegtuig en wachtte...en wachtte...en wachtte...
Toen hoorde ik een bericht dat we 1 uur vertraging hadden vanwege technische problemen.
Goed 1 uur ging langzaam voorbij....
Maar daarna hoorden we nog steeds een slecht nieuws of juis slechter...dat de reparatie zou 4 uur duren. Dus we moesten van het vliegtuig uit en wachtten in de hall van de luchthaven.
We kregen coupon om gratis te kunnen eten.

Na 3 uur in de hall wachten, ging ik weer naar het vliegtuig via een andere gate.
Ik dacht dat we een andere vliegtuig kregen, maar toch niet. Het kapote vliegtuis was verplaatst van de oude gate naar de nieuwe gate.
Toen alle passagiers instapten, waren ze nog bezig met het repareren!!
Je moet echt geloven, in het vliegtuig moest ik weer 1 uur wachten...en eindelijk...we konden vliegen naar Jakarta.

Totdat ik in Jakarta aankwam, gaf mijn horloge nog steed de Nederlandse tijd.
Toen ik in het huis van mijn oom, probeerde ik om te tellen hoelang duurde de reis van mijn huis in Breda naar het huis van mijn oom in Jakarta. Dat duurde dus 31 uur!!!

De volgende zijn de foto's in Wenen (luchthaven)....

Mijn ideale man volgens MoSCoW-analyse

Een MoSCoW-analyse is een handig hulpmiddel voor het bepalen van prioriteiten.
MoSCoW staat voor: Must have, Should have, Could have en Would like to have but probably cannot have.
Mijn ideale man moet de eisen onder de categorie M en S voldoen... :-)
Ga je gang....

M(ust have)

• gelovig, met dezelfde visie en missie in het geloof als ik
• kan goed omgaan met mijn familie (ook andersom, ik met zijn familie)
• van Indonesië houden (als hij geen Indonesisch is)
• van kinderen houden
• geduldig
• intelligent
• hard werkend (niet lui)
• heeft karakter als leider
• niet roken
• niet te zuinig
• heeft aandacht voor zijn uiterlijk, netjes gekleed
• kan autorijden

S(hould have)

• goed kan communiceren (weet wanneer hij moet praten en stil zijn)
• humoristisch
• van honden houden (grote honden)
• hoog opgeleid
• romantisch
• luistert niet naar hard muziek (rock, metal)

C(ould have)

• kan zingen of instrument spelen
• niet moeilijk met eten
• knap
• heeft een bril op
• drinkt geen alcohol

W(ould like to have but probably cannot have)

• een miljoenair hahaha... (rijk) ;-)

Iets dat je blij kan maken

Het was donderdag, vroeg en nat. Ik moest naar Utrecht.
Op die dag had ik een afspraak met mijn stagebegeleider.
Eigenlijk was ik nog ziek. Ik moest nog vaak hoesten.
Het was kortom, verschrikkelijk!

Mijn vader bracht mij naar het station, gelukkig!
Maar het was ook te vroeg en ik moest een kwartier op mijn trein wachten.
Ik stond voor de gesloten deur van Free Record Shop met Spits en Metro in mijn handen.
Ik zag mensen met haast naar de sporen. Ik wachtte liever in de hal dan op spoor.

Zo snel als een flits zag ik een jonge man met zo'n kantoor tas.
Die man ging naar Bruna binnen. Niet lang daarna liep hij naar buiten en ging naar één van de sporen. Ik kon niet zien welke spoor.
Toen hij voor mij langs liep, keek hij even ook naar mij. Misschien had hij ook een gevoel dat ik naar hem stond te staren.
Hij is een knappe jongen, netjes gekleed maar niet echt klassiek. Hij volgt zeker de nieuwste mode.
Wow, ik weet echt niet waarom maar hij maakte me echt wakker.

Eindelijk ging ik ook naar het spoor.
De reis naar Den Bosch was gewoon. Er was altijd keelpastilles in mijn mond, anders moest ik erg hoesten.
In Den Bosch moest ik overstappen.
Het was niet zo druk maar de opstelling van de coupés was raar.
De tweede klassen zitten tussen de eerste klassen. Ik moest een beetje rennen naar de tweede klas. Plotselling was het druk voor de deur van de tweede klas.
Ik dacht dat ik niet de enige was die even moest zoeken waar de tweede klas is.

Ik had een mooie stoel. De coupé werd snel vol.
En hup!! Een jonge man zat naast mij...
DIE JONGEN!!
Wow!!!
Hij pakte zijn tas, maakte hem open en pakte een boek van Dan Brown.
Ik weet de titel niet meer maar het was groene cover en ik denk nog een serie van Da Vinci Code.

Het boek was niet zo belangrijk.
Van de schrok moest ik weer hoesten, en weer en weer en weer....
Ik schaamte me een beetje, ik durfde niet naar hem te kijken.
In mijn hart vroeg ik me af, of hij mij nog herkende. Ik was ook op het station Breda. Ik stond naar hem te staren en hij keek ook naar mij (okay... heel eventjes).
Glimlach op mijn gezicht.
Ik had weer zin in op die dag.
Toen dacht ik, dit ga ik in mijn blog schrijven...
Waarom?? Geen idee, gewoon leuk.

Sorry voor dit flauwe verhaaltje...hehehe....

Friendster

Ken je dat?
Als niet dan moet je even naar www.friendster.com
Je moet eerst registreren. Als je geregistreerd bent dan kun je daar je oude en nieuwe vrienden zoeken. Misschien is dit in Nederland nog niet bekend, maar wie weet dat Friendster binnenkort in Nederland bekend zal worden.

Wat ik wil vertellen is de 'testimonials' die ik gekregen heb van mijn vrienden op de site.
In elke testimonial die ik kreeg, lees ik altijd terug dat ik volgens mijn vrienden een religieus persoon ben. Mijn vrienden zien mij als een trouwe kerkganger die ook God vrees.

Eerlijk gezegd heb ik vaak gefaald. Af en toe naar de kerk gaan wordt een routine activiteit. Bijbel lezen en bidden zijn soms als een last voor mij. Ohhh ik schaam me dood toen mijn beste vriend zei dat ik smoesjes had gezegd omdat ik niet naar de kerk wilde gaan. Mijn smoesjes waren dat ik geen rok bij me had (ik ga altijd met een rok naar de kerk) en geen bijbel, etc etc.

Een paar dagen daarvoor ben ik juist gezegend met een leuke stage-opdracht met een mooie vergoeding (even verklappen, dat was meer dan 500 Euro per maand). Ik was erg ondankbaar :-( dat ik nog durfde om smoesjes te geven. Ik moest eigenlijk tot God komen en Hem danken voor de zegen.
Maar goed, God is niet alleen God van liefde maar Hij wil mij ook leren om trouw en dankbaar te zijn. Precies 1 dag na die 'smoesjesdag' kreeg dus de e-mail dat ik die mooie vergoeding niet zal krijgen. Tot nu weet ik nog niet hoeveel Euro ik zal krijgen. Akh ja...ik was schuldig. Gelukkig dat Hij ook een God van vergeving. Ik heb nog hoop dat alles goed zal aflopen.

Even pauze

Sorry trouwe lezers, ik heb al een paar dagen niets geschreven.
Op dit moment heb ik het heel erg druk met mijn studie.
Echt niet te geloven.

Volgende week is de deadline van een project die ik al meer dan half jaar gedaan heb.
Het project is tot nu toe nog niet af. Nog erger, ben ik de projectleidster!! :-(
Ik zit samen met andere 6 jongens in de groep. Ja, ik ben de enige dame....pff...

De jongens en ik hebben echt hard gewerkt om een mooi product te maken.
Er waren ook zoveel problemen...de opdrachtgever die perfectionist is, de taal (Engels) die we niet goed beheersen, de tijd die eigenlijk te kort is, etc etc etc...
We zijn af en toe overgespannend, hebben kleine ruzie met elkaar, misverstand hier en daar, vemoeidheid en slaap gebrek. In één woord STRESS!

Daarnaast wil ik ook over 1 of 2 weken beginnen met mijn afstudeerstage. Daarom wil ik alles af hebben voordat ik met de stage begin.
Maar ik heb nu ook een probleem met mijn aanstaande stage. Een paar dagen geleden was het een perfecte stage. Ik kreeg een leuke opdracht met een mooie vergoeding. Gisteren heb ik een e-mail ontvangen van mijn stage-opdrachtgever. Hij zei dat de vergoeding is niet goedgekeurd door het hoofdkantoor. Tja jammer....maar ik ben al gelukkig als ik daar stage mag lopen en geld staat dan op de tweede plaats. Ik kan nu nog niets aan doen, moet nog afwachten... :-(

Het is echt een spannend moment voor mij....nogmaals mijn excuses dat ik hier binnen een paar dagen niet actief ben.

Tot over je oren verliefd zijn

Yes... een mooie Nederlandse uitdrukking, vind je niet?
Ik vind het echt mooi, echt serieus!
Ben je nu verliefd?
Als ja dan heb je geluk want je ziet alles mooier als je verliefd bent.
Tenminste dat was mijn ervaring.

Maar... stel dat die persoon die je leuk vindt, een negatieve reactie geeft.
Hoe voel je je dan?
Ik zou echt niet weten hoe het gaat bij jongens. Wat doen jullie, jongens?
Als het bij mij gebeurd is, ga ik huilen... (tja meisje...)
Af en toe vind ik ook stom hoor, maar ik kan er niets aan doen.
Voor mij is dat een manier om de pijn te verzachten.

En ik zit nu ook te denken aan die 'stalker'...
Ik kan heel goed begrijpen hoe pijn het is om geweigerd te worden.
Maar ik kan er ook niets aan doen... :-(
Ik weet voor een paar mensen is het heel moeilijk is om een geliefde los te laten.
Maar als je dat niet doet dan heb je echt een groot probleem... :-(
Je leeft elke dag in je dromen... en dat is pijn!

Soms vraag ik me af... waarom moet ik de pijn voor zoveelste keer dragen?
Weet de Koning mijn tranen? Ik ben toch Zijn kind?
'Majesteit, kijk mijn hart... gebroken...'

Stalker

Voordat ik dit bericht typ, heb ik mijn mailbox geopend.
Vandaag heb ik een e-mail ontvangen van een 'stalker'.
Ik heb gewoon geen ander woord kunnen vinden dan stalker...

Hij is eigenlijk geen echte stalker hóór,
hij is mijn oude schoolvriend, toen ik in de middelbare school zat.
Hij woont ook ver genoeg van mij, in Jakarta dus.
Maar zijn e-mails vind ik helemaal niet leuk.

Hij was...is...verliefd op mij, maar ikke niet...
Hij is gewoon mijn type niet en ik weet zeker dat hij zichzelf niet kan veranderen.
En dat mag hij ook niet doen. Ik wil niemand veranderen.
Hij moet gewoon accepteren dat hij mijn type niet is.

In zijn laatste e-mail heeft hij dit geschreven:
Ik zei in mijn vorige e-mail 'I love you' , waarom zeg je dat niet terug?
Wil je mijn vriendin worden?
Ik heb het antwoord nodig. Als het antwoord Nee, dan kan ik een ander zoeken, ehm just kidding!!
Wat er ook gebeurt is mijn liefde alleen voor jou....

Bah! Ik word misselijk...
Ik heb vaak laten zien dat ik niet van hem hou.
Tja...ik heb nog nooit gezegd dat ik niet van hem hou, maar hij zei toen ook nooit dat hij van mij houdt. Deze e-mail is misschien de eerste keer.
Maar ik wist wel dat hij van mij houdt, zijn gedrag... Ik let toch op de tekenen??
Zo heb ik ook gedaan om hem te laten weten... gewoon door mijn gedrag

Ik durf niet om direct NEE te zeggen omdat zijn ziel heel zwak is.
Hij was zo depressief toen hij wist dat het bedrijf van zijn vader niet goed ging.
Het leek dat hij een beetje gestoord was.
Volgens de psichiater is hij nu al normaal (genezen?).
Maar ik blijf bang dat hij weer rare dingen zal doen, als ik hem hard aan pak.

Hoe moet ik hem vertellen dat ik niet van hem hou en dat hij stopt met zo'n e-mail????????

Help Azië

Heb je dit al gedaan?

Beu

Soms zeg ik dat wel, beu...
In een bepaalde situatie is het ook normaal, vind ik.
Maar als je beu bent om te leven, dat vind ik... emm... eng!

Mijn moeder zat te telefoneren met haar zus in Indonesë.
Ze praatten over een vrouw die haar leven wilt beëindigen... in andere woorden zelfmoord plegen.
Die vrouw heeft zoveel verdriet, problemen en zorgen in haar leven, totdat ze denkt, ik kan het niet meer aan.
Ik kan het wel begrijpen hoewel ik een 'goed leven' heb. Goed of niet goed is het ook relatief, maar goed... ik vind dat ik toch een goed leven heb.

Kijk naar de slachtoffers van de tsunami.
Ik zag op de tv een man die alles kwijtgeraakt heeft, vrouw, kinderen, familie en al zijn bezit (en hij bezat ook niet veel). Hij heeft totaal niks meer!!
Mijn vraag, wat kan hij nu doen?
Elke dag kijkt hij rond met een hoop dat hij de lijken van zijn gezin nog kan vinden. Hij zoekt ook familieleden die de ramp misschien overleefd hebben maar het is tevergeefs.
In die situatie zou ik misschien ook geen moed hebben om door te gaan leven. Misschien zou ik zeggen, ik ga liever dood.

'Waarschijnlijk was God ook beu... beu om te zien hoe mensen leven.'
Dat is één zin van een Indonesisch lied.
Volgens mij was God niet beu maar het zou kunnen dat Hij boos was :-(.
Het blijft een vraagteken voor mij.
Ik ben gewoon een mens en ik weet het antwoord ook niet. Niemand weet het...

Ik heb een tekst uit de bijbel...
Ulieden heeft geen verzoeking bevangen dan menselijke;
doch God is getrouw,
Die u niet zal laten verzocht worden boven hetgeen gij vermoogt;
maar Hij zal met de verzoeking ook de uitkomst geven,
opdat gij ze kunt verdragen. (1 Korinthe 10:13)

Ik geloof dat God de verzoekingen nooit toegelaten heeft als we ze niet kunnen dragen.
Hij belooft ook dat Hij de uitkomst zal geven. Soms zien we de uitkomst nog niet.
We zijn af en toe ook ongeduldig om de uitkomst te zien, jammer...
Het is heel erg dat iemand zelfmoord wilt plegen. Misschien heeft die persoon de tekst van 1 Korinthe 10:13 ook nog nooit gehoord of gelezen.

Problemen komen altijd in ons leven, maar ze blijven niet. Op een moment gaan ze ook voorbij.
Niet moedeloos in de problemen. Dat is de 'sleutel'. Als we niet moedeloos zijn, dan kunnen we ook door staan.

Letten op de tekenen

Vanmorgen ben ik naar de kerk geweest.
Het was erg leuk, ik voelde echt de blijdschap.
Er waren ook veel getuigenissen.

Zr. van Thiel (de vrouw van mijn voorganger) heeft ook een getuigenis.
Ze heeft een klein artikel uit de Telegraaf voorgelezen.
Het gaat om een meisje van 10 jaar (als ik het goed onthouden heb) dat honderden mensen in Thailand gered heeft.

Op 26 december 2004 zijn er veel landen zwaar getroffen door de tsunami, onder andere Thailand en Indonesië (mijn geboorteland).
Dat meisje zag de tekenen van de tsunami. Ze had het van school geleerd.
Ze riep haar moeder en schreeuwde tegen de mensen dat ze weg moesten van het strand.
Een paar minuten later kwamen de hoge golven, die tsunami.

Kinderen van God hebben ook geleerd wat de tekenen van de eindtijd zijn.
Kinderen van God hebben nu ook gezien dat de tekenen duidelijker zijn geworden.
Maar hebben de kinderen van God ook gedaan net als wat het meisje gedaan heeft?
Roepen, schreeuwen, laten weten dat het heel nabij is.... de eindtijd...

Als we goed op de tekenen letten, dan kunnen we veel zielen redden.

Nieuw jaar

Gisterochtend zat ik even te denken aan de komende 12 maanden van dit jaar.
Ja, 12 maanden zijn niet weinig, maar het zal snel voorbij zijn.
In die 12 maanden kan er veel dingen gebeuren, die voor mij nog een raadsel zijn.
Wat zal dit jaar gebeuren?
Zullen mijn familie en ik gezond blijven?
Studeer ik dit jaar af?
Zal ik snel een werk kan vinden?
Hoe is het met de liefde? Kom ik dit jaar de ware tegen? :-)
Zoveel vragen...

Maar ik heb geen voornemens. Dat is mijn gewoonte niet...
Als ik iets goeds wil doen, dan hoeft dat niet alleen in het nieuwjaar te gebeuren, toch?
Elk moment kan een goed moment zijn om iets goeds te doen.

Dus ik ben helemaal begonnen met een blanco.
Ik laat het los, anders kan ik ook niet slapen, als ik te veel aan de toekomst denk.
Maar ik zal ook niet zomaar los laten.
Ik laat het los in Zijn handen, in de handen van de Heer...
Wat er ook gebeuren zal, weet ik maar één ding zeker....
Ik ben veilig in Zijn handen.

Gezegend nieuwjaar 2005

Vandaag is de eerste dag van het nieuwjaar. Gezegend nieuwjaar allemaal!!!
Ik denk dat het een goed moment is om een nieuw weblog te maken.
Dit keer hoop ik dat ik het vol kan houden :-) om berichtjes regelmatig te schrijven, anders moet je mij even herinneren ;-)
Nou ... ik wens je veel leesplezier en vergeet niet om reacties te geven.