Bad day

Dinsdag 10 januari 2006 was ik vrij.
Het was een vrije dag in Indonesie want de moslims hebben feest.
Mijn oom, mijn tante en ik waren van plan om te winkelen oom een nieuwe computer te kijken voor mij *jipppiiieee*
Het ging plotseling niet door....

Om 7 uur in de ochtend kreeg mijn oom een telefoontje van zijn zusje.
Ze zei dat haar zoon een aanrijding heeft gehad.
Hij lag in de eerste hulp van een ziekenhuis in Jakarta.
Volgens haar, de wonden zijn ernstig, hij was bewusteloos.

Door een en andere problemen konden mijn oom en tante niet mee naar het ziekenhuis.
Dus ik ging met de auto en de chauffeur van mijn oom naar het ziekenhuis.
Ik kreeg 200 Euro van mijn oom om de administratie kosten, de medicijnen en andere zaken te kunnen betalen.
In Indonesie moeten we eerst betalen en dan kunnen we pas geholpen worden, erg he?
Dat komt omdat we hier geen zorgverzekering hebben.

Toen ik daar kwam, was mijn neef nog niet stabiel.
Zijn hoofd moest gescand worden want de artsen waren bang dat er veel bloed in zijn hoofd of hersens zit.
Tot 12 uur 's middags konden de artsen het hoofd van mijn neef nog niet scannen want mijn neef bleef onrustig.
Hij kreeg 4x spuiten om hem rustiger te maken, maar het lukte niet.

Eerlijk durfde ik niet naar de eerste hulp binnen te gaan.
Er lagen daar veel mensen met ernstige verwondingen, bah!
Veel bloed en schreeuwen....

Om 12 uur 's middags ging ik naar huis want ik vond het overbodig om daar lang te wachten.
Toen ik thuis kwam, dacht ik nog steeds aan mijn neef.
Afgelopen zondag, 8 januari 2006, kwam hij bij mij langs om te kletsen.
Ik kan bijna niet geloven dat hij nu zo machteloos in bed ligt.

Ik bad en ik bid nog steeds dat mijn neef nog een kans krijgt van God om te leven.
Er zijn veel dingen die hij nog in orde moet maken vooral zijn relatie met God.