Ik was 17 jaar oud en hij was ook 17 jaar oud. Ik zat op HAVO en hij op MBO (techniek). We hebben in een jeugddienst op school leren kennen. We hebben samen God gediend voor 1 jaar.
Toen ik geslaagd was, ging ik naar Nederland. Hij ging werken in Jakarta. Maar we bleven in contact met elkaar. We hebben veel brieven geschreven. We vertelden onze verhalen en we deelden onze problemen. Hij kwam ook naar de luchthaven om mij uit te zwaaien. Hij gaf mij twee knuffelbeesten en een jaar later gaf hij mij een keting. En als ik op vakantie was in Jakarta, kwam hij ook bij mij langs. We gingen gewoon uiteten.
Maar ik weet niet wat we toen hadden. Waren we verliefd met elkaar? Maaar hij zei niets. Ik voelde dat hij mij leuk vond maar ik weet mijn eigen gevoel niet. Het was alleen maar een sympathy of een liefde van mij. Op een moment stopten we met schrijven. We hadden geen contact meer. Het was ongeveer vijf jaar geleden.
Een of twee jaar geleden, dacht ik opeens aan hem. Ik wilde gewoon weten hoe het met hem gaat, of hij nog op dezelfde plaats werkt, etc. Mijn vrienden in Jakarta hebben ook geen nieuws over hem. Zelfs mijn moedere wilde ook weten hoe het met hem gaat maar ik zei dat niemand over hem weet. Mijn moeder zei, als ik ooit met hem ontmoet, moet ik hem trakteren omdat hij zo lief was. Hij kreeg ook de sympathy van mijn moeder.
Ik zat op een stoel in de kerk afgelopen zondag en ik was alleen. De dienst was nog niet begonnen. Ik keek om me heen maar ik zocht niemand. Maar toen ik naar achter keek, zag ik een jongen en een meisje gingen zitten, op een rij achter mij. De jongen keek naar mij en ik bleef naar hem kijken. Hij glimlachte en riep mijn naam....
Mijn gedachten gingen terug naar vijf jaar geleden. Het gezicht ken ik nog goed. Hij is hem! Ik ging naar hem toe, ik gaf mijn hand. Hij kwam met zijn vriendin. Okay...hij heeft nu al een vriendin, een goed teken! Na de dienst gingen we samen lunchen. Mijn vriend kwam ook naar mij nadat hij een dienst in zijn kerk volgde. Dus we gingen met zijn vieren. Het was gezellig.
Op die dag was heel blij omdat ik hem heb ontmoeten. Ik weet niet wat hij over mij dacht, ben ik nu een knappe meid haha...of ben ik nu mager geworden, weet ik niet. Maar hij verandert niet, hij was knap en hij is nog steeds zo!
Het blijft een vraag maar het is nu alleen maar een memory over onze relatie van zeven jaar geleden. Hij heeft al een vriendin en ik heb al een vriend en nog belangrijker dat we are happy with our life.
Psssttt…mijn vriend weet niet over dit verhaal en hij begrijpt ook geen Nederlands ;-)
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten