Niet zo maar een nationaliteit

Toen ik op school (HAVO) zat, zei een lerares tegen ons, haar leerlingen, "Als we Indonesische nationaliteit hebben, is het zeker niet zo maar. God heeft het bepaald en Hij heeft ook een plan in ons voor onze land."
Wat ze zei was geplant in mijn hart en gedachten, heel diep! Ik herinner altijd wat ze zei. Dat is de reden waarom ik nog steeds mijn Indonesische nationaliteit vast houd. Eigenlijk, na vijf jaar verblijf in Nederland, kan ik een Nederlandse nationaliteit aanvragen. Maar ik heb geen vrede in mijn hart.
Sommige mensen hebben juist twee nationaliteiten. Dat mag niet van Indonesische regering, maar de mensen doen toch wel. Jammer...

Gisteren chatte ik met een kennis in Nederland. Ze is getrouwd met een Nederlandse man. Nu zit ze te denken om haar nationaliteit te veranderen maar aan de andere kant houdt ze nog veel van Indonesie. Als het kan, wil ze ook in Indonesie wonen. Zoveel heimwee heeft ze.
Ik zei tegen haar precies wat mijn lerares ook zei. Waarom moeten we onze nationaliteit veranderen? Hebben we ooit gevraagd aan God hoe belangrijk is onze oorspronkelijke nationaliteit? Wat we zoeken alleen maar welvaart, toch?
We willen een nationaliteit van een rijk land zodat we in de toekomst goed leven kunnen hebben. Dat is de enige wat we in onze gedachten hebben.

Gisteravond, luisterde in naar een preek (op casettebandje) van een predieker. Hij vertelde over Mozes. Mozes was een Israeliet. Toen hij geboren was, was er een wet van de Farao (Egypte) dat alle jongens (baby) van Israel dood moesten. De moeder van Mozes wilde het zeker niet.
Ze plaatste Mozes in een maand en de maand liet ze in een grote rivier (Nil) drijven. De dochter van Farao heeft de maand met een baby Mozes gevonden. Ze zorgt Mozes in haar paleis. In andere woorden, Mozes leefde net als de Egyptenaren. Hij leefde in de paleis van Farao!

Ondanks Mozes tussen de Egyptenaren was gegroeid maar hij voelde dat hij niet van hen is. Toen hij zag dat een soldaat van Farao een Israeliet slagde, werd hij heel boos! Het was het begin van zijn roeping. God had Mozes gekozen om Israel te leiden naar het belofte land. Hij leefde met Egyptenaren, hij kreeg eten van Egytenaren, hij werd ook verzorgd door Egyptenaren, maar zijn hart weet dat hij een Israeliet.

Mozes heeft al de rijkdom in de paleis verlaten. Hij vocht voor zijn volk, hij bracht het volk naar een belofte land. Hij bleef een Israeliet.
De preek gaf mij weer een bevestiging dat ik goed heb gedaan. Ik weet, iedereen weet dat Indonesie is een arm land. Maar in Indonesie wordt God hoog geeerd. Ondanks dat we tussen heel hoop Moslems wonen, maar we hebben een grote verlangen om God te prijzen.
Jong en oud, rijk en arm, samen komen om te bidden voor dit land want we weten dat God een grote plan heeft voor dit groot land waar Hij Zijn trouwe kinderen nog kan vinden.

Three two one...cheeseeeee

We hebben het druk met het inschrijven van nieuwe leerlingen...
Maar een vriend van mij heeft een flash drive met camera.
Dus...we are there say cheeseeee...

click the picture to get a larger size.

I was borned for a mission and not impossible

Het is echt fijn om te weten waarvoor we geboren zijn, of niet?
Als we niet weten waarvoor zijn we hier, op aarde, dan hebben we geen doel in onze leven.
En daarom zijn er veel mensen die geen zin meer hebben om te leven, ze plegen zelfmoord.
In Jakarta, heb ik een vriend die geen doel (of noemen we ook vissie) in zijn leven. Elke dag gaat hij werken in een kliniek van zijn ouders. 's Avonds gaat ie weer naar huis. Hij doet het vanaf maandag tot en met zaterdag van 9 uur 's ochtends tot 10 uur 's avonds.
Hard werken dus!

Hij werkt ook heel goed! De patienten zijn tevreden en hij weet veel over de organisatie. Zelfs wordt hij in de toekomst heel waarschijnlijk de eigenaar van de kliniek.
Maar hij zei tegen mij, "Ik heb geen zin in dit leven."
Hoe is dat mogelijk?
Hij heeft geen doel, hij weet niet wat hij moet bereiken in dit leven, hij voelt dat hij nutteloos is. Heel zielig!
Hij kan niet zien en besseffen hoe hij belangrijk is voor zijn familie. Op een dag, in de toekomst, wordt hij de opvolger van zijn ouders om de kliniek te beheren.
Vaak denkt hij dat het beter is voor hem als hij dood gaat.
En erger dat er veel mensen dezelfde ervaring hebben als deze vriend van mij.

Ik was ook zo, maar ik dacht nooit aan doodgaan of zelfmoord plegen.
Ik had geen doel, geen vissie of missie. Ik leefde omdat ik nog leef, dus doe maar wat ik kan doen.
Maar nu niet meer!

God wil dat ik een zegen mag zijn voor mijn gemeenschap (maatschappij) in alle kanten.
Dat bessef ik nog niet lang.
Ik had al lang een verlangen om arme mensen te helpen in hun studie, minimaal tot HAVO.
Maar in deze laatste dagen, geeft God mij een paar mensen (of noem ik zielen) die mijn 'oren' nodig hebben.
Mijn schoolvriend die ik al verteld heb, mijn collega op het werk, een onbekende vrouw die mijn mobielnummer gekregen heeft van mijn kennis, en een buschauffeur die ik zomaar op straat ontmoeten heb.
Ze hebben allemaal problemen en ze hebben iemand nodig die naar hun problemen wil luisteren. En juist komen ze op het moment wanneer ik ook een probleem heb. Raar he?!

Door dit al, weet ik maar 1 ding. God wil dat ik niet naar mijn probleem kijk. Hij wil dat ik het probleem aan Hem over geef en ik doe gewoon mijn missie om de mensen te helpen.
Ik kan nog goed herinneren toen ik heel verdrietig was, was de aanwezigheid van een vriend heel fijn. En ik weet ook zeker dat mijn aanwezigheid voor de mensen in de problemen ook heel waardig is.
Daarom heb ik nog veel zin in dit leven...
O ja en er zijn ook veel arme mensen die niet kunnen studeren, ik zal hun ook helpen....someday!

He is calming down

Eergisteren stuurde mijn vriend mij een sms.
Hij schreef, "Vergeef mij omdat ik jou verdrietig heb gemaakt."
Maar toen schreef hij geen 'lieverd' of 'i love you' zoals hij altijd deed.
Ondanks dat hij zo raar deed, probeerde ik om gewoon te zijn.
Ik stuurde elke ochtend en avond een sms. Af en toe belde ik hem ook.
Vaak vertelde hij niet veel als ik hem belde.

In mijn mobiel heb ik zijn sms'en nog bewaard, ik heb nog 140 sms'en.
Ik stuurde zijn eigen sms terug. Zijn mooie woorden die ik elke dag ontving van hem.
Net als de zonschijn en water die mijn liefde heeft helpen groeien.
Dus ik hoop dat de sms'en ook zijn liefde kan helpen groeien.

Gisteren belde hij mij met een opening woord, "Hey lieverd..."
En aan het eide zei hij, "I love you..."
Nou, das een vooruitgang, vind ik.

Ik dacht ik het goed heb gedaan (part 2)

O ja vanochtend op het werk, heb ik ook een kleine dienst gevold. In de dienst vertelt het Woord van God over 2 zussen die heeten Marta en Maria. Toen Jezus in hun huis kwam was Marta bezig in de keuken en Maria bij Jezus bleef om naar Zijn Woord te luisteren.
De bedoeling van Marta was niet fout, ze wilde eten klaarmaken voor Jezus en andere gasten, maar toch zei Jezus dat Maria het beste al gekozen heeft en dat is still zijn en luisteren naar Jezus. Jezus zei dat niet zomaar, maar het is ook logisch dat je eerst Jezus moet luisteren wat Hij wil, wat Hij verwacht en dan kunnen we pas doen (werken dus) wat Hij heeft verteld.

Vaak denken we dat het altijd goed is als we werken en werken en werken, blijbaar is het niet zo. Zitten en luisteren naar God of naar iemand die we blij willen maken zijn belangrijker dan iets doen voor hen. Als we niet luisteren dan weten we ook niet wat ze willen dat we doen.
Dan dacht ik ook aan mijn relatie. Ik luisterde niet naar wat mijn vriend wil dat ik doe, ik deed alles wat ik dacht dat het goed is dat het hem kan helpen. Triest, denken we dat we alles hebben geofferd voor mensen die we lief hebben, maar dat kan ze niet helpen en zelfs hen belemmeren.

Mijn beste vriend zei dat ik geduld moet hebben en blijf voor mijn vriend zorgen. Ondanks dat hij niet veel met mij spreekt, niet meer mij belt of sms stuurt. Ik moet een unconditional love hebben.

1 ding weet ik zeker dat God mijn vriend en mij wilt vormen. We weten dat we nog veel slechte karakters hebben die we moeten veranderen. Wat we nu nodig hebben is Zijn kracht om door te kunnen gaan in de storm.
O ja, ik ben bijna vergeten. Ik ben God ook heel erg dankbaar voor deze beproeving of beproevingen (over mijn vriend en mijn 'lieve' collega op het werk). Als ik beproevingen krijg, dan weet ik dat ik op weg ben naar een hogere level in mijn geloof. Denk naar onze studie, voordat we naar het hogere niveau gaan, moeten we ook examen doen. Om te kunnen slagen, moeten we hard studeren, zo moet ik ook hard strijden.

Bid voor mij alsjeblieft :-)

Ik dacht ik het goed heb gedaan

Mijn probleem met mijn vriend is nog niet klaar. Hij blijft still en vertelt niks. Ik heb echt geen flauw idee wat hij heeft in zijn gedachten. Als ik hem vraag of hij nog steeds van mij houdt, zei hij 'Ja'
Maar eerlijke, voel ik het en zie ik het niet meer in onze relatie. En als je me vraagt of ik nog steeds van hem hou, antwoord ik 'Ja, ik houd nog steeds van hem, nog steeds veel, zo veel als we voor het eerst verliefd zijn.'

Er zijn momenten in mijn dagen, als ik alleen ben, denk ik 'O Heer, wat moet ik doen? Ik kan toch niet te lang doorgaan met zo'n relatie. Dit is ongezonde relatie. Hij en ik hebben geen vrede in onze hart. Maar ik wil ook niet zomaar opgeven. Ik wil strijden voor onze relatie, maar hoe?'

Gisteren belde ik weer mijn beste vriend en vroeg 'What do men want from women?'
Hij zei, mannen willen vrouwen die welgesteldheid en steun kunnen geven. Als een man welgesteldheid en steun kan vinden bij een vrouw, dan kan hij alles vertellen en vertrouwen. Dus ik neem een conclusie dan mijn vriend die twee dingen nog niet gevonden heeft bij mij.

Later vroeg ik ook aan hem, 'Als ik ook een bediening wil doen voor God zoals mijn vriend doet, denk ik dat ik hem steun. Als ik niets weet over zijn bediening kan ik hem geen adviezen geven. Maar waarom wil hij niet dat ik ook dezelfde bediening als hem doe?'
Hij vertelde dat mijn vriend dominante karakter heeft (of superieur). Hij wil als de eerste zijn. Misschien deze karakter is niet goed, maar that's not my point. Ik wil dat ik goed doe ondanks hij nog niet goed doet. Dus zei mijn beste vriend, 'Als je hem kan helpen met NIKS doet, waarom niet? Want dat is wat hij wil van jou. Hij wil niet dat je dezelfde bediening doet in de kerk, zoek dan een andere bediening en volg hem niet.'

Dat is heel hard voor mij, dat had ik niet verwacht. Ik heb pas besseffen dat dat wat mijn vriend echt wil dat ik doe. Zoek een andere bediening en volg hem niet. Daarom voelt hij niet comfort bij mij omdat ik veel vraag. Hij is misschien bang dat ik nummer 1 word of beter kan doen dan hij en ik word hoogmoed. Ik dacht dat ik hem goed help, blijkbaar is het helemaal niet.

Ik wil niet nadenken of wat hij wil goed of niet goed is. Wat ik nu wil is dat ik steun kan geven voor hem. Als hij wil dat ik niets doe in zijn bediening, als het echt hem kan helpen, zal ik het echt doen. Dat is ook een bediening voor God in God's ogen. Want als ik door ga met wat ik wilde (dezelfde bediening doen als mijn vriend), voelt hij niet comfort en dat wordt juist een belemmering voor hem in zijn bediening. Dat wil God zeker niet.

Het is moeilijk om te veranderen hoor....

Je moet schoenen dragen!

De regel die ik niet kan vinden op het papier is dat ik schoenen moet dragen. Tja ik heb nu ook een beetje probleem op het werk.

Misschien bijna iedereen weet dat ik heel goed op let met wat ik draag, mijn kleiding mijn schoenen, mijn gezicht etc. Op het werk zie ik dat de mensen sandalen dragen. Op mijn eerste dag drooeg ik schoenen met hoge hakken. Ik loop luidruchtig hehe...je weet wel. Dus ik dacht toen, morgen draag ik ook sandalen.

Ik wil niet dat de mensen denken dat ik heel apart wil worden dan andere medewerkers met hoge hakken lopen op het werk. Dus vanaf mijn tweede dag, draag ik sandalen. Mijn schoenen liggen hier onder mijn bureau. Als ik naar mijn chef of de directeur moet gaan, dan draag ik mijn schoenen.

Vanochtend ben ik geroepen door een collega en ze vertelde dat veel mensen over mij gerodeld dat ik sandalen draag. Misschien omdat ik een nieuweling ben en nog jong en whatever...dus ik mag geen sandalen dragen.

Diep in mijn hart is er een stem die zegt “Obey without complains”. Gisteravond heb ik ook boek gelezen dat half gehoorzaam is niet gehoorzaam. Ik zei alleen tegen mijn collega dat ik sandalen drag omdat ik eerder mensen met sandalen op het werk heb gezien. Eigenlijk zo ben ik niet. Als de regel zegt dat ik geen sandalen mag dragen, dan draag ik voortaan mijn mooie schoenen. Het is niet moeilijk hoor....:-)

I still learn and learn and learn…

Dit bericht heb ik gisteren al geschreven (17 Feb) maar gistere had ik geen internetverbinding op het werk. Daarom kan ik dit bericht pas vandaag posten. Sorry...

We stoppen nooit met leren, voor mij, vooral leren om een ‘Koningskind’ te zijn.
Op dit moment zit ik in een diepe dal, hoe diep weet ik niet maar eerlijk heb ik de vreugde in mijn hart verloren. Ik lach nog steeds hoor ;-) maar heel diep in mijn hart zijn er problemen die nog niet goed zijn.

Je weet wat er gebeurt met mijn vriend en ik. Eergisteren praatte ik met mijn geestelijke broer en gisteren met mijn beste vriend (ook de beste vriend van mijn vriend). Ik heb nieuwe kracht en nieuwe moed van hen gekregen. Ik ben God erg dankbaar dat ze er zijn voor mij. Mijn geestelijke broer weet precies wie ik ben en mijn beste vriend weet precies wie mijn vriend is.

Het is niet mijn bedoeling om te zoeken wie fout heeft gedaan want ik weet zeker dat mijn vriend en ik in het process van God moeten binnengaan. Dit moet gebeuren in onze relatie zodat we rijp en volwassen zijn in het opbouwen van onze droom. Two become one, net als het lied van Spice Girl van jaren geleden, is blijkbaar heel moeilijk.

Er zijn een paar dingen die ik kan leren van deze situatie:

- Geduld te zijn. Je weet wel, ik hoef niet meer uit te leggen.

- Nederig blijven. Misschien ben ik niet helemaal fout, maar ik probeer om still te zijn. Ik respecteer mijn vriend als aanstaande ‘priester’ in ons gezin (amen).

- In God vertrouwen. Ik moet heel afhankelijk te zijn van HEM alleen.Ik moet HEM 100% vertrouwen dat Hij het beste voor mij heb voorbereid. Mensen om ons heen kunnen ons verleiden zonder dat ze dat besseffen. Ik open wijd mijn oren en mijn hart zodat ik Zijn stem kan horen, herkennen en luisteren.

Toen ik mijn problemen vertelde aan mijn geestelijke broer en mijn beste vriend, lachtte ik nog steeds regelmatig. Dat vonden ze bijzonder dat ik nog kan lachen in deze situatie. Ze hebben veel simphaty voor mij en nogmaals ben ik God heel dankbaar voor hen.

Maar misschien moet ik duidelijk vertellen wat er gebeurt is tussen mijn vriend en ik. Mijn vriend heeft een geestelijke zus die hij erg vertrouwt en respecteert. Die zus zei dat ik niet de juiste vrouw voor hem is. Ik weet niet op welke redenen basseert ze de verklaring. Ze kent mij nog niet en ze luistert ook de verhalen alleen van mijn vriend zijn kant. De verklaring van haar maakt mijn vriend heel onrustig. Hij zit tussen geloven en niet geloven over wat zijn geestelijke zus zei. Daarvoor, vond hij, vonden we heel zeker dat we voor elkaar bestemd zijn. Maar nu vindt hij dus niet meer zeker...

Misschien voor diegene die ongelovig zijn, vinden dit heel raar. Ja dat is ook waar dat geloof ons kunnen verleiden als we niet terug naar de Bijbel kijken en alleen in ‘Geest’ spelen. De Heilige Geest kan ons dingen vertellen maar we moeten oppassen of we echt de stem van de Heilige Geest horen. De Heilige Geest maakt ons rust en vrede in hart. Als het andersom gebeurt, dat we geen vrede hebben, moeten we goed opletten, dit is niet van de Heilige Geest.

Als ik mijn vriend zie dan begrijp ik ook heel goed dat hij ook een mens is. Hij kan ook verkeerde dingen doen. Hij is ook heel hard van hart en het is niet makkelijk om hem te vertellen wat het niet goed is in hem. De enige en het laatste manier is bidden. God is in staat om hem te veranderen ook om mij te veranderen. Harde hart maakt HIJ zacht, zachte hart maakt HIJ hard, HIJ kan het!!

Bedankt dat je er bent...

Nogmaals bedankt dat jullie mijn verhalen gelezen hebben en commentaren gegeven hebben.
Maar helaas kan ik niet een antwoord geef voor elk commentaar.
Het kost veel tijd om voor elk commentaar een feedback te geven.
Tja de internetverbinding is hier niet zo snel, je weet wel...
En ik schrijf zoveel ik kan om mijn Nederlands te oefenen.
Bedankt dat jullie er zijn als mijn trouwe lezers.
Zonder jullie hebben deze verhalen geen waarde.

Valentine's day

Happy Valentine's day allemaal!
Hmm...wat hebben jullie gedaan gisteren?
Did u celebrate the V's day with someone special?
I did... ;-)

Mijn vriend kwam mij ophalen op mijn werk.
We gingen samen naar..........................huis!!
Jup! Naar huis!
Gewoon lekker kletsen tot negen uur 's avonds.
We hebben samen, ook thuis, gegeten en ik heb gekookt!
Geen bijzonder eten, gewoon... als we maar geen honger hebben hehe...
En verder gewoon luierenn voor de TV.

Maar juist op die avond, bracht hij mij tot een moment om iets serieus na te denken.
Hij vroeg dat ik moet bidden, hard bidden, nog harder bidden voor onze relatie.
Wat is er met onze relatie? Dat vroeg ik ook meteen...
Niks, zei hij...
Ik zei, ik bid elke dag voor ons, maar moet ik nu voor iets specifieks bidden?

Later vertelde hij dat we, van het begin van onze relatie nog geen bevestiging van God hebben gekregen.
De bevestiging die duidelijk zegt dat we voor elkaar bestemd zijn.
Ik zie hem als de juiste persoon en hij ziet mij ook als de juiste persoon, maar is het echt zo voor God's ogen?
Een hele diepe en moeilijke vraag, vind ik.

Die avond gingen we samen bidden om die bevestiging te vragen.
We verwachten dat de bevestiging via een priester die niks over ons weten wordt doorgegeven.
Ik vroeg of we dat zeker krijgen?
Mijn vriend zei, dat staat toch in de Bijbel, als we zoeken we vinden, als we vragen we krijgen, en als we kloppen de deur zal geopend worden.

Eerlijk vind ik het heel zwaar, te zwaar voor mij en ik ging huilen...
Ik kan me niet voorstellen als God zegt NEE want ik ben er nog niet klaar voor...

Thanks for your comments

Bedankt Michiel dat je mij mailt en vertelt over the comments' problem ;-)
Eerst hoefde ik niet kiezen tussen 'enable moderate comments' of niet.
Maar blijkbaar zijn er veel spammers die commentaren geven, natuurlijk schrijven ze geen commentaar maar reclame.
Volgens mij is het nu al een default van Blogger dat we the comments eerst moeten goedkeuren en dan pas publiceren.
Daarom verschijnen jullie commentaren niet direct op de weblog.

Vanaf nu zal ik goed kijken naar het gedeelte 'Moderate comments'
Dus stop niet met jullie commentaar hehe
Bedankt voor RJ, Jo, Elise, en Michiel.... :-)
I miss u all ^_^

xxx, Juff

Mijn website oh mijn website...

Al een paar weken kan ik niet meer naar mijn website www.dahliani.com gaan.
Ik weet niet wat het fout is gegaan met de proxy van het bedrijf waar ik werk.
Als ik het adres typ, kom ik bij een andere website terecht.

Vaak de website die ik ooit bezocht, maar af en toe ook naar een website die ik nog nooit bezocht.
Later kom ik meestal op 5 verschillende websites, dus geen nieuwe website meer. Op en neer kom ik willekeurig weer op die 5 websites.
VREEMD! :-(

Maar we kunnen nog niks doen, we hebben hier nog niemand die webserver en webmail kan beheren.
Daarnaast kan ik nog steeds niet naar Yahoo of Friendster.
Ik kan alleen naar de websites (dahliani.com, mail.yahoo.com, friendster.com) voor 07.30 uur in de ochtend.
Helaas kan ik niet eerder komen dan om 07.30 behalve op zaterdagen.
Dus ik kan mijn website bezoeken alleen op zaterdag ochtend.

Oh...wanneer is dit probleem opgelost?
Hiks hiks....

First order

Een paar dagen geleden ben ik echt begonnen met mijn eerste design voor mijn eerste klant.
De klant vindt het design ook goed ondanks dat hij eerst blauw wil voor zijn webite maar daarna vindt hij mijn keuze groen en oranje beter is.

Vanochtend las ik mijn mail en hij schreef dat zijn vriend ook een website wil hebben. Hij wil dat ik ook voor hem een website kan ontwerpen en bouwen.
Leuk! Tweede klant!! Jippiieee...

My picture with uniform

Hehe...hieronder is mijn foto met uniform van mijn bedrijf.
Deze foto wordt gebruikt voor onze ID-card.
Het uniform is niet van mij, ik heb hem geleend.
Ik heb nog geen uniform omdat ik nog geen vast contract heb.
Ik hoop volgend jaar, krijg ik het vast contract.

Geduld

Okay...so ben ik niet of nog niet
maar ik probeer om geduld te hebben.

Ik gebruik bijna elke dag openbaar vervoer als ik naar huis ga.
Je moet niet aan het OV in Nederland denken.
Het OV in NL is veeeeeelllllll beter dan in Indonesie.
In Indonesie stopt het OV niet alleen bij de haltes maar overal!
Daarnaast stopt hij niet alleen om passagiers op te halen maar hij wacht totdat een passagier komt.
Hij wacht niet omdat een potentiele passagier aankomt.
Ondanks hij niemand ziet, stopt ie en wacht ie ook daar.
Af en toe heb ik geen geduld, waarom wacht ie zoooooo lang.
Maar op het laatste moment, komt er meestaal 1 of 2 passagiers.
Dan rijdt ie pas verder.

Hij rijdt ook langzaam....
Iets harder pleaseeeee...ik wil snel thuis zijn.
Hij rijdt zo langzaam zodat hij makkelijk kunt stoppen als er een passagier is.
Het is ook zo, er zwaait af een toe een passagier langs de weg dan stopt ie.
Als we staan op het punt om weg te gaan, kijkt de chauffeur ook af en toe om ons heen
om te kijken of er nog andere passagiers zijn.
We hebben echt een minuut of 3 om weg te gaan, hij geeft gas en weer remmen, hij geeft gas en weer remmen, het gaat zo door...en na 3 minuten gaan we pas weg.

Oh my God, ik heb bijna geen geduld...en ik heb ook warm.
Ik wil schreeuwen "Ga toch rijden!"
Maar als hij dat niet doet, dan krijgt ie natuurlijk geen geld.
De chauffeurs krijgen geen salaris.
Hoeveel passagiers ze krijgen, bepaalt hoeveel geld ze hebben op die dag.
Ze moeten geduld hebben om te wachten en wachten en wachten.
Er komt zeker 1 of 2 passagiers na 1o minuten wachten.

Al meer dan 1 maand ben ik geslaagd voor die 'geduld' test want ik zei niets tegen de chauffeur.
Ik kan alleen maar diep adem halen en proberem om geduldig te zijn.

Houd mij trouw...

Dat is de titel van een lied die ik veel gezongen heb in de kerk in Nederland.
Mijn zondagsschool kinderen kennen dit lied ook heel goed.
Een eevoudig lied maar heeft een diepe betekenis.

Het is niet makkelijk om trouw te blijven.
Trouw in alles in onze leven.
Trouw in ons werk, trouw in onze relatie, trouw in geloof, etc.
Af en toe is er een grote prijs die we moeten betalen om trouw te blijven.
Dat komt omdat wij altijd een neiging hebben om ontrouw te zijn.
Als we iets mooier, iets beter kunnen hebben, willen we die minder mooi en goed is verlaten.
En als we proberen om trouw te blijven, denken we dat we alleen maar minder mooie dingen hebben.
Maar ik voel en ik weet dat het niet waar is.
Wat we nu hebben is goed en we moeten dankbaar zijn met wat we nu hebben.

Een paar dagen geleden vertelde ik over mijn collega.
Ik wil dat hij mijn goede vriend wordt want dat heb ik hier (op het werk) echt nodig.
Als nieuweling dan heb je natuurlijk nog niet veel vrienden.
Je kunt niks vertellen en krijgt ook geen informaties. Je weet dus niks.
Maar als je een goede vriend/in hebt dan kun je altijd delen wat je in je hart hebt.

We hebben veel SMS-en gestuurd meestaal aan het eind van onze werkuren.
Ja, hij zit alleen maar 4 meter van mij vandaan maar we kletsen via SMS.
Misschien probeert hij te manipuleren, zodat onze baas niet ziet dat we aan het kletsen zijn hehe...
En gisteren zei hij dat hij eerder naar huis wilde omdat hij al 2 dagen in ons kantoor overnachten is.
Ik dacht toen, als hij eerder naar huis gaat, dan kan hij mij helpen.
Ik heb een paar computer programma's nodig, maar ik heb nog geen tijd om te kopen.
Hij heeft een motor, dus hij kan even naar een winkel gaan.
Dus ik heb hem verteld dat ik een paar programma's nodig heb en of hij mij kan helpen.
Hij zei dat hij moe is, dat begrijp ik heel goed.
Maar later zei hij dat het veel beter is als ik in een andere winkel koop.
Ik antwoordde, "Die winkel is veel verder, wanneer kan ik naar die winkel toe? Elke dag moet ik werken."

En weet je wat hij zei?
"Zeg je maar wanneer je daar naartoe wilt, ik breng je wel met mijn motor."
Wat??????
Er was een oorlog (voor een paar secondes hehe) in mijn gedachten.
Wat moet ik doen?
Mijn vriend zal dit niet leuk vinden, dat weet ik zeker.
Ik stuurde later een SMS, "Bedankt dat je mij wil brengen naar die winkel maar ik denk dat ik naar andere winkel ga, die dichterbij is."
Hij zei toen, "Sorry dat ik jou niet kan helpen."

Guys, tell me if i did something wrong...
I just want to have a good friend, i smile, i give some attention and talk to all
But if he gives the same things to me, i feel guilty....
because i don't know what's his reason, just a good friend or more than that?

Nog belangrijker is dat ik niet verliefd mag worden met hem!
Ik kan alleen maar bidden, houd mij trouw Heer...

Temptation island

Je weet het programma wel, toch?
Ik heb 1 of 2 keer gezien.
Eerlijk, vind ik het programma niet zo mooi.
Als ik mag zeggen, het is een gek programma.
Tuurlijk, je hebt al een vriend of vriendin en je doet met het programma mee.
Daar kun je met andere jongen of meisje vrijen.
Je kunt later kiezen wil je bij je eigen vriend/vriendin blijven of kies je de leukste partner die je bij het programma hebt leren kennen.
Dat vind ik gek!
Je zoekt zelf de verzoeking en de verleiding.

Maar mijn verhaal is nu echt een realiteit.
Dit is mijn eigen ervaring...
Ik voel nu dat ik in the temptation island zit, ik bedoel mijn kantoor.
Wat is er met mijn kantoor?

Emm...ik heb hier een leuke jongen leren kennen ;-)
Hij zit bij andere afdeling (financien), maar zijn kamer zit naast mijn kamer
Tussen onze kamers hebben we een deur en die deur is altijd open. Dus ik kan hem altijd zien.
Af en toe loopt ie langs mijn kamer en loop ik ook langs zijn kamer.
Af en toe stopt ie bij mijn bureau om te kletsen en ik ook.
Hij ziet er ook leuk uit en heel vriendelijk.

Toen ik voor het eerst met hem kletste, vertelde ik dat ik een vriend heb.
Op een andere dag, zei ik nog een keer dat ik een vriend heb.
Natuurlijk vertelde ik niet to the point "Ik heb al een vriend" hehe...
Ik heb zo gedaan om een bescherming te bouwen maar meer voor mij zelf.
Mijn gedachten, mijn hart, mijn gevoel moeten besseffen dat ik al een vriend heb.

Vandaag is hij ook bij mij geweest, hij vroeg mijn mobielnummer.
Hij zei, "Als ik niet kan slapen of niks te doe heb, mag ik jou bellen, toch?"
Op dat moment moest hij naar een bank. Naast de bank waar hij naartoe gaat, staan er veel restaurantjes. Hij zei dat het eten daar is lekker.
Hij vroeg dus aan mij of ik iets wil bestellen voor mijn lunch.
Ik zei tegen hem, "Maar je weet toch niet wanneer je terug komt, dat kan pas om 3 uur 's middags. En ik zou al lang honger hebben."
Dus ik heb niks besteld.
Maar...ik voel zijn aandacht...

Old friend old memory

Ik was 17 jaar oud en hij was ook 17 jaar oud. Ik zat op HAVO en hij op MBO (techniek). We hebben in een jeugddienst op school leren kennen. We hebben samen God gediend voor 1 jaar.

Toen ik geslaagd was, ging ik naar Nederland. Hij ging werken in Jakarta. Maar we bleven in contact met elkaar. We hebben veel brieven geschreven. We vertelden onze verhalen en we deelden onze problemen. Hij kwam ook naar de luchthaven om mij uit te zwaaien. Hij gaf mij twee knuffelbeesten en een jaar later gaf hij mij een keting. En als ik op vakantie was in Jakarta, kwam hij ook bij mij langs. We gingen gewoon uiteten.

Maar ik weet niet wat we toen hadden. Waren we verliefd met elkaar? Maaar hij zei niets. Ik voelde dat hij mij leuk vond maar ik weet mijn eigen gevoel niet. Het was alleen maar een sympathy of een liefde van mij. Op een moment stopten we met schrijven. We hadden geen contact meer. Het was ongeveer vijf jaar geleden.

Een of twee jaar geleden, dacht ik opeens aan hem. Ik wilde gewoon weten hoe het met hem gaat, of hij nog op dezelfde plaats werkt, etc. Mijn vrienden in Jakarta hebben ook geen nieuws over hem. Zelfs mijn moedere wilde ook weten hoe het met hem gaat maar ik zei dat niemand over hem weet. Mijn moeder zei, als ik ooit met hem ontmoet, moet ik hem trakteren omdat hij zo lief was. Hij kreeg ook de sympathy van mijn moeder.

Ik zat op een stoel in de kerk afgelopen zondag en ik was alleen. De dienst was nog niet begonnen. Ik keek om me heen maar ik zocht niemand. Maar toen ik naar achter keek, zag ik een jongen en een meisje gingen zitten, op een rij achter mij. De jongen keek naar mij en ik bleef naar hem kijken. Hij glimlachte en riep mijn naam....

Mijn gedachten gingen terug naar vijf jaar geleden. Het gezicht ken ik nog goed. Hij is hem! Ik ging naar hem toe, ik gaf mijn hand. Hij kwam met zijn vriendin. Okay...hij heeft nu al een vriendin, een goed teken! Na de dienst gingen we samen lunchen. Mijn vriend kwam ook naar mij nadat hij een dienst in zijn kerk volgde. Dus we gingen met zijn vieren. Het was gezellig.

Op die dag was heel blij omdat ik hem heb ontmoeten. Ik weet niet wat hij over mij dacht, ben ik nu een knappe meid haha...of ben ik nu mager geworden, weet ik niet. Maar hij verandert niet, hij was knap en hij is nog steeds zo!

Het blijft een vraag maar het is nu alleen maar een memory over onze relatie van zeven jaar geleden. Hij heeft al een vriendin en ik heb al een vriend en nog belangrijker dat we are happy with our life.

Psssttt…mijn vriend weet niet over dit verhaal en hij begrijpt ook geen Nederlands ;-)

Vergeetachtig is duur

Is vergeetachtig een ziekte?
Hebben we medicijnen daarvoor?

Een paar dagen geleden ben ik in een internet cafe geweest.
Ik was bezig met mijn eerste klant die een website wil hebben.
Mijn plan was dat ik mijn ontwerpen aan hem liet zien.
Ik nam een USB mee, maar ik kon de bestanden niet openen
Dat komt omdat ik PSD bestanden in mijn USB heb i.p.v. JPG.
Het ging dus niet door en we gingen daarna naar een restaurant om te lunchen.

Toen ik thuis kwam, besefte ik pas dat ik mijn USB daar in het internet cafe heeft laten liggen :-(
De USB is van 256 MB en ik heb hem in Nederland gekocht voor 18 Euro.
Ik belde het internet cafe of ze een USB gevonden hebben, maar ze zeggen dat ze niks hebben gevonden.
Nog erger is dat dit niet voor de eerste keer dat ik mijn USB kwijt geraakt heb.
Op school (Hogeschool van Utrecht) had ik ook 1 keer een USB kwijt geraakt.
Op dat moment moest ik echt huilen, hoe slordig en dom ik ben....

Zelfs willen mijn ouders geen mooie paraplu geven voor mij
Ze weten dat ik veel paraplu's niet terug gebracht naar huis heb.
Ze hebben geen vertrouwen meer in mij :-(

Problemen op een rijtje

Hieronder zul je alleen maar mijn problemen lezen... ;-)

- Ik heb thuis geen internet
Eigenlijk heeft mijn oom een dial-up internetverbinding, maar de verbinding is zo slecht! Als ik mijn Yahoo mailbox wil openen heb ik 15 minuten tijd nodig.
En als ik naar een andere e-mail wil gaan, gaat de verbinding vanzelf uit.
Dus ik moet weer van het begin beginnen, verbinding maken --> mail.yahoo.com --> inbox --> e-mail openen. Dat kost weer 15 minuten :-(

- Ik kan niet bijverdienen
Ik was van plan om naast mijn werk ook een bijbaantje te nemen als een webdesigner. Op dit moment heb ik nu al een klant. Afgelopen zondag heb ik hem ontmoeten. Maar het probleem nu is dat ik thuis geen internet heb. Als ik het tijdens mijn werkuur doe, dan steel ik de tijd van mijn baas.
Als ik al thuis ben, vind ik ook altijd moe, omdat ik elk dag zo vroeg op sta (4.45 am). Dus om 20/21 uur heb ik al slaap. Dus ik heb geen zin meer om een design te maken voor mijn klant. Maar voor deze klant zal ik hard proberen om mijn best te doen. Ik weet nog niet zeker of ik een tweede klant wil nemen of niet.

- Ik woon ver van mijn vriend
Hoewel ik in Jakarta woon, maar ik woon nog steeds te ver van mijn vriend. We zien maar 1x per week met elkaar en het is ook niet lang genoeg.
Misschien voor iemand die een brommer of een auto heeft, is dit helemaal geen probleem, maar hij en ik hebben geen eigen vervoer.
Laatste tijd heeft ie het ook erg druk en hij heeft geen tijd voor mij. Als hij tijd heeft dan is hij ook erg moe. Het is echt niet makkelijk om een relatie op te bouwen.

- Ik zit altijd in de file
Elke ochtend zit ik altijd in de file, het maakt niet uit of ik om 6 uur of om 7 uur vertrek. Maar als ik om 6 uur vertrek dan kom ik nog op tijd.
Misschien denk je dat ik zo ver woon van mijn werk. Eigenlijk niet zo ver, zeker niet meer dan 30 Km. Misschien is het alleen maar 20 Km ver van het huis van mijn oom.

- Het regent elke dag
Elke dag als ik terug naar huis regent het heel hard :-(. Gisteren bijvoorbeeld, werd ik heel erg nat. Vanochtend kan ik mijn schoenen niet aandoen, ze zijn nog nat. Ik heb een andere schoenen gepakt.

- Ik heb geen vaste kerk en bediening
Dit is ook vervelend. Elke zaterdag ga ik naar de jeugddienst bij de kerk van mijn vriend, waar we voor het eerst met elkaar ontmoeten en leren kennen. Maar de kerk is heel erg ver van het huis van mijn oom waar ik woon. Dus elke zondag ga ik naar een andere kerk, die iets dichter bij mij.
Een paar dagen geleden heeft de voorganger van mijn oude kerk (mijn kerk voordat ik naar Nederland ging) mij gebeld. Ze vroeg of ik terug naar die kerk wil en daar ga dienen. Eerlijk, wil ik niet terug naar die kerk, maar ik durf nog niet om dat te zeggen.
Ik kan ook niet dienen in de andere twee kerken, want ik kom daar ook alleen maar zaterdag of zondag tijdens de dienst. Als ze me vragen om vergaderingen te volgen, kan ik dus niet :-(

Sorry dat ik jouw dag slechter maakt met mijn verhaal, maar mijn hoofd is nu al vol!! :-(

6 werkdagen, ik kom vandaag op tijd!!

sigh...
Vandaag is zaterdag, maar ik moet werken.
Een ding vind ik leuk op zaterdag ondanks dat ik moet werken is
dat er geen file onderweg is.

Elke dag moet ik om half zeven vertrekken.
Ik kom elke dag om acht uur aan op mijn werk :-(
Dus elke dag kom altijd half uurtje te laat op het werk.
Vandaag duurt de reis van thuis naar mijn werk maar 25 minuten.
Ik wil elke dag zo blijven...maar het is maar een droom.

Sinds 1 week geleden zijn er hele lange files bij de grootste gedeeltes van Jakarta.
Dat komt door nieuwe lijndiensten van stadbussen.
We hebben hier een nieuwe snelle bus, die heet BUSWAY.
Ja die bussen hebben hun eigen baan op de weg.
Andere weggebruikers mogen die baan niet gebruiken.

Dus als we deze bus nemen, krijgen we garantie dat we nooit in de file zullen zitten.
Een ander voordeel van busway is dat het veel goedkoper is dan andere bussen.
Busway heeft een grote zones. Als we moeten overstappen naar andere busway, hoeven we niet meer te betalen.
Maar gaan we met onze eigen auto, dan krijgen we ook garantie dat we in de lange file zullen zitten.
De busway neemt een baan weg van de normale banen (drie banen) die we altijd hadden.

Ik zal vandaag de busway proberen hehe...

Second day @ work still messy

Officieel moet ik om half acht beginnen met mijn werk.
In werkelijkheid ben ik vandaag pas om half negen begonnen.
Hoe kan dat?

Ik kwam vanochtend...ik heb de knop van mijn PC gedrukt om de PC aan te zetten.
Vreemd...hij deed niet...
Nog een keer...hij deed nog niet...
Ik ging kijken naar de kabel of alles goed zit.
Het is niet te geloven...de kabel zit helemaal los!
Wie heeft dat gedaan weet ik dus niet. Eindelijk deed de PC wel.

I.p.v Windows XP zag ik Fedora Core op het scherm.
Ik snapte het helemaal niet.
Ik vroeg aan mijn collega, wat moet ik doen als ik naar XP wil?
Hij zei niets....
Ik vroeg, "Heb je het druk of zo?"
Eindelijk zei hij iets, "Eigenlijk wel..."
Zeg het dan!!

Ik wachtte op een andere collega en hij legde me uit wat ik alleemaal moet doen.
Toen de PC en de XP klaar stonden, was het al om half negen...hehe...
Verder heb ik ook nog niet veel gedaan...
Veel bespreking met mijn baas over e-learning projecten.

O ja, ik heb een nieuwe muis gekregen met scroll, yes!!!!
Hij is cool maar hij staat niet goed naast mijn hele oude toetstenboard hehehe...
Maar ik moet dankbaar zijn met wat ik heb, toch?

Bad day

Dinsdag 10 januari 2006 was ik vrij.
Het was een vrije dag in Indonesie want de moslims hebben feest.
Mijn oom, mijn tante en ik waren van plan om te winkelen oom een nieuwe computer te kijken voor mij *jipppiiieee*
Het ging plotseling niet door....

Om 7 uur in de ochtend kreeg mijn oom een telefoontje van zijn zusje.
Ze zei dat haar zoon een aanrijding heeft gehad.
Hij lag in de eerste hulp van een ziekenhuis in Jakarta.
Volgens haar, de wonden zijn ernstig, hij was bewusteloos.

Door een en andere problemen konden mijn oom en tante niet mee naar het ziekenhuis.
Dus ik ging met de auto en de chauffeur van mijn oom naar het ziekenhuis.
Ik kreeg 200 Euro van mijn oom om de administratie kosten, de medicijnen en andere zaken te kunnen betalen.
In Indonesie moeten we eerst betalen en dan kunnen we pas geholpen worden, erg he?
Dat komt omdat we hier geen zorgverzekering hebben.

Toen ik daar kwam, was mijn neef nog niet stabiel.
Zijn hoofd moest gescand worden want de artsen waren bang dat er veel bloed in zijn hoofd of hersens zit.
Tot 12 uur 's middags konden de artsen het hoofd van mijn neef nog niet scannen want mijn neef bleef onrustig.
Hij kreeg 4x spuiten om hem rustiger te maken, maar het lukte niet.

Eerlijk durfde ik niet naar de eerste hulp binnen te gaan.
Er lagen daar veel mensen met ernstige verwondingen, bah!
Veel bloed en schreeuwen....

Om 12 uur 's middags ging ik naar huis want ik vond het overbodig om daar lang te wachten.
Toen ik thuis kwam, dacht ik nog steeds aan mijn neef.
Afgelopen zondag, 8 januari 2006, kwam hij bij mij langs om te kletsen.
Ik kan bijna niet geloven dat hij nu zo machteloos in bed ligt.

Ik bad en ik bid nog steeds dat mijn neef nog een kans krijgt van God om te leven.
Er zijn veel dingen die hij nog in orde moet maken vooral zijn relatie met God.

First day @ work

Maandag 9 januari 2006, ben ik begonnen met mijn werk in Jakarta.
Ik kwam om kwart over 7 in de ochtend, maar ik had weinig te doen op die dag.
Eerst moest ik naar de bedrijfsarts om mijn gezondheid te controleren,
daarna ging ik naar een rontgen lab. voor mijn longen controle.

Toen ik terug naar mijn tafel, zag ik pas hoe mijn PC eruit zit...HEEEELL OUD DING!
Blijkbaar is het toch Penitum 4 2.8 Ghz maar met weinig memory, 112 Mb RAM.
Okay, laat maar, dacht ik...als ik met Macromedia of Adobe moet werken, zal ik een andere memory vragen van mijn baas.

Later ging ik ook internetten...Ik wilde mijn e-mail lezen @Yahoo.
Helaas kan ik niet, ik kreeg altijd dezelfde melding TIMED OUT!
Okay, nu Hotmail...ook hetzelfde...
Hmm...hoe zit het met MSN messenger?
Ohw de PC heeft maar Windows messenger, ook goed, ik ging proberen.
En weet je wat voor melding kreeg ik? VIRUS FOUND......oh nooooooooo!!!

Hopeloos, ging ik mijn baas zoeken...maar hij was er niet
Op die dag was hij vrij...
Heel duidelijk dat ik op mijn eerste werkdag niks te doen had.
Het was pas om 1 uur in de middag, maar mag ik toch naar huis?
Hahahahaha.....
Einde van mijn eerste werkdag!

Een kwartier later....




Ik was in een mall!!!!! Hehehehe...
Ik ging naar een internet cafe om mijn Yahoo mail te openen...
Eindelijk kan ik mijn e-mails lezen...
En toen ging ik ook nieuwe schoenen kopen...lekker winkelen!! Hoeraaa!!!